Welcome to

Handleiding VvE fraude / EM Polak, RHC v Harmelen, RJQ Klomp

Introductie

In 2010 spanden we een procedure aan tegen de VvE ‘De Standaard’, waarin we zitting hebben ingevolge ons bezit van twee appartementen hierin. De vordering betrof door de VvE ten onrechte geïncasseerde gelden, gelden die waren verdwenen, gelden die de VvE verklaarde aan ons te hebben uitgekeerd, zonder hieraan uitvoering te hebben gegeven.
De VvE had ook overeenstemmingen verbroken door afspraken niet na te komen, onder meer in dat ze correcties op ons ten onrechte in rekening gebrachte kosten niet maakte, in strijd met de afspraak.
Het vonnis van de zaak in eerste aanleg in 30 januari 2013 bevestigde in principe 90% van onze eisen, maar niet de geldelijke vergoeding die ermee gepaard ging. Wegens deze tegenstrijdigheid tekenden we beroep aan.
De behandeling van de beroepszaak werd door het hof anderhalf jaar lang telkens uitgesteld, en omdat de relatie tussen ons en de VvE hier nog verder door verslechterde schreven we een brief aan het hof. Dit bracht het hof er kennelijk toe ons genadeloos te bestraffen. Het oordeel van het hof was dat we alle gerechtelijke kosten van de VvE dienden te betalen, zowel van de zaak in eerste aanleg als het beroep, zonder de bewijzen die we presenteerden goed en wel in overweging te nemen. Blijkbaar vonden de rechters van het hof dat we het juridische systeem misbruikten, en formuleerden het vonnis dusdanig dat ook andere vorderingen van ons op de VvE reeds met een vooroordeel tegen ons werden belast.
Een juridisch systeem dat zich niet houdt aan de algemene voorschriften van de wetten en regels is per definitie onbetrouwbaar en het is verontrustend te moeten observeren hoe het juridische proces de weg opent voor verder misbruik van positie voor het negeren van de voorschriften. Voor ons is er geen twijfel dat de rechters in deze zaak dienen te worden ontslagen en vervangen door rechters die zich niet door persoonlijke vooroordelen doen ingeven. Zoals de uitspraak nu staat is het een voorbeeld van misbruik van macht dat het wettenstelsel waar de maatschappij op steunt beschadigt.
Als in een rechtszaak een van de partijen het de feitelijke situatie vertroebelt met irrelevante (al dan niet persoonlijke) informatie, door algemene stellingen die niet direct weerslag hebben op de zaak, en door haar stellingen en redenaties telkens te veranderen, en zo de andere partij en de rechters in verwarring brengt, moet deze partij overeenkomstig haar gedrag in de presentatie van de zaak worden beoordeeld. De partij dient geen kosten toegewezen te krijgen en haar redeneringen moeten met flink wantrouwen worden gelezen als gevolg van de wijze waarop ze de feiten presenteert. Het gebruik om de wederpartij te besmeuren met allerlei persoonlijk getinte ‘feiten’ moet niet leiden tot een lezing van de stukken ten nadele van de ‘slechte’ persoon. In tegendeel: een partij die poogt de andere partij in een persoonlijk kwaad daglicht te stellen met feiten die niet direct bijdragen aan de bewijsvoering dient hiervoor de consequenties te dragen, op zijn minst in de kostentoewijzing. Het is zeer verontrustend toe moeten gewaar worden dat rechters in tegenstelling een beeld van de persoon maken op grond van algemene stellingen over de persoon en in dit licht de zaak beoordelen. Dat betekent dat ze zeer welwillend vooroordelen aanwenden.
Een ander verontrustend gedrag van rechtbanken is het verbinden van zaken aan elkaar, zonder hierover open te zijn. Dit - vooral als het niet expliciet wordt gemaakt - is opnieuw een snelweg naar bevooroordeeld handelen.

De zaak in hoger met zaak nummer 200.125.704/01, werd gevonnist op 18 november 2014 door Mrs E.M. Polak, R.H.C. Van Harmelen, en R.J.Q. Klomp.